رسانه‌نماهایی که نه سواد دارند، نه هویت، نه حتی درک ابتدایی از اخلاق رسانه، با فحاشی و ابتذال می‌کوشند نقد قانونی را مهار کنند. این کوتوله‌های فکری که به پول‌های ناپاک خو گرفته‌اند، هرچه بیشتر داد می‌زنند، چهره واقعی‌شان برای افکار عمومی روشن‌تر می‌شود. ما با قدرت می‌نویسیم؛ آن‌ها با ضعف هتاکی می‌کنند. صدای خشم آن‌ها دقیقاً نشان می‌دهد که ضربه‌های قلم رسانه به مرکز فساد خورده است. ما عقب نمی‌نشینیم؛ آن‌ها می‌سوزند و تقلا می‌کنند...

در روزگاری که رسانه باید چشم بیدار جامعه باشد و صدای مطالبه‌گری مردم، متأسفانه عده‌ای قلیل اما با لجن پراکنی پرهیاهو، با پوشیدن لباس دروغین «رسانه»، سعی دارند مسیر اطلاع‌رسانی شفاف را آلوده و تضعیف کنند. کسانی که نه تعهدی دارند، نه هویتی، نه قلمی، نه فهمی از رسالت رسانه؛ تنها بر روی موجی از ابتذال سوار شده‌اند و تصور می‌کنند با چند واژه سخیف و چند جمله هتاکانه می‌توانند روند افشاگری و شفاف‌سازی را متوقف کنند.

در حالی که اهالی فهم و شعور اجتماعی، ذاتاً از ادبیات آلوده و رفتارهای سطح‌پایینِ این افراد ابراز انزجار می‌کنند، همان جماعت بی‌هویت، همچنان در باتلاق رفتارهای غیراخلاقی دست‌وپا می‌زنند و خیال می‌کنند با پاشیدن گل‌ولای بر صورت دیگران، رنگ و بوی پلشتی خودشان پنهان می‌شود. غافل از اینکه هر قدر بیشتر دست‌وپا بزنند، چهره واقعی‌شان عریان‌تر می‌شود.

این افراد با سر و صدای توخالی، با ادبیاتی که بیش از آن‌که محصول تفکر باشد، محصول عقده‌های انباشته، ناتوانی ذاتی و تربیت نداشته خانوادگی است، تصور می‌کنند می‌توانند رسانه‌های مستقل و منتقد را از مسیر خود منحرف کنند. جماعتی که کارنامه‌شان نه تحلیل دارد، نه گزارش مستدل و مستند؛ تنها پر است از جار و جنجال، باج‌گیری، منفعت‌طلبی، و چسبیدن به هر سفره‌‌ای که لقمه‌ای آسان داشته باشد.

این دست‌قلم‌های بی‌هویت که از غذای حلال بی‌بهره بوده‌اند، خیال کرده‌اند خودشان معیار رسانه‌اند؛ در حالی که هر کدامشان تنها یک «پروژه مصرفی» هستند که با پایان تاریخ مصرف‌شان، همان صاحبان پشت‌پرده‌ هم دیگر حاضر نیستند نامشان را بشنوند.

آن‌ها هرچقدر هم بخواهند در حد و اندازه ما ظاهر شوند، نمی‌توانند.

زیرا رسانه با فحاشی ساخته نمی‌شود.

با تخریب زرد ساخته نمی‌شود.

با پرونده‌سازی و شایعه ساخته نمی‌شود.

رسانه با دانش، تحلیل، صداقت و اعتماد عمومی ساخته می‌شود. چیزی که این افراد هرگز در زندگی حرفه‌ای‌شان حتی به بوی آن هم نرسیده‌اند.

ما راه خودمان را دقیق‌تر، قاطع‌تر و محکم‌تر ادامه می‌دهیم؛ چون مأموریت ما روشن است: مطالبه‌گری شفاف، دفاع از منافع عمومی و افشای تخلفات و انحرافات، در چارچوب قانون مطبوعات. این مسیر نه با داد و فریاد کوتوله‌های رسانه‌ای منحرف می‌شود، نه با تهدیدهای کودکان سیاسی، و نه با فحاشی مزدورانی که در ازای چند کارت هدیه و فاکتورهای صوری، آبروی حرفه‌ای‌شان را فروخته‌اند.

ما نه عقب می‌نشینیم، نه سکوت می‌کنیم، نه از فشارها می‌ترسیم.

اتفاقاً هرچه این طیف منفعت‌طلب آشفته‌تر شود، ما مطمئن‌تر می‌شویم که کارمان درست است.

این افراد، در بهترین حالت، علف‌های هرز فضای رسانه‌ای هستند؛ زود رشد می‌کنند، با سروصدا، ولی ریشه ندارند. عمرشان کوتاه است و حذفشان قطعی.

و روزی خواهد رسید که یا مجبور به پاسخگویی می‌شوند، یا از صحنه حذف خواهند شد، یا شاید، اگر شانس بیاورند، مسیر هدایت را پیدا کنند.

ما همچنان می‌نویسیم.

همچنان مطالبه می‌کنیم.

همچنان شفاف‌سازی می‌کنیم.

و هیچ صدای زرد و مستأجری نمی‌تواند مسیرمان را منحرف کند.

محمود احمدی

صاحب امتیاز و مدیرمسئول