در شهر ساری چه بر سر "فرهنگ" آمده که حتی شادی‌هایش هم بی‌حس شده‌اند؟ چه شده که دیگر جشن گرفتن هم بی‌هدف، بی‌احساس و بی‌هویت برگزار می‌شود؟ آنچه امروز در قالب جشنواره‌های شهرداری ساری شاهد آن هستیم، نه نشاط اجتماعی است، نه فرهنگ‌سازی و نه حمایت از هنرمندان و سنت‌ها. بلکه نمایشی از بی‌برنامگی، رانت‌خواری و بی‌تدبیری مزمن است که به نام مردم و به کام عده‌ای خاص اجرا می‌شود.
آقای حسن احمدی، شهردار محترم ساری!
اینکه شهرداری‌ها باید در مسیر افزایش نشاط اجتماعی حرکت کنند، حرف تازه‌ای نیست. اما آیا وظیفه‌ی شهرداری فقط چیدن چند غرفه دست‌فروش، آوردن چند گروه موسیقی تکراری، نورپردازی‌های فله‌ای و سروصدای بی‌برنامه است؟
آیا واقعاً این همان چیزی‌ست که مردم ساری مستحق آن هستند؟ یا ما باید به عنوان شهروندان، به جشنواره‌هایی دل خوش کنیم که بود و نبودشان تفاوتی ندارد جز اینکه منابع شهر خرج بی‌محتواترین برنامه‌های ممکن شوند؟
بهار نارنج با طعم بی‌تفاوتی
جشنواره بهار نارنج امسال نقطه اوج این بی‌تدبیری بود؛ در حالی که کشور در سوگ حادثه تلخ بندر شهید رجایی عزادار بود، شهرداری ساری همچنان جشنواره برگزار کرد، بی‌آنکه لحظه‌ای تأمل کند که احساس مردم جنوب کشور چه می‌گوید. آیا مسئولان فرهنگی ما آن‌قدر بی‌احساس شده‌اند که حتی برای چند ساعت نتوانند برنامه‌ای همدلانه طراحی کنند؟
آیا لغو یک برنامه یا تبدیل آن به مراسم همدلی، آن‌قدر دشوار بود؟ نه آقای احمدی! این‌ها فقط نشانه‌ای از عمق بی‌تفاوتی به "احساس ملی" است، نه محدودیت اجرایی.
جشنواره‌های بی‌محتوا، خیانت به واژه "فرهنگ"
فرهنگ یعنی انتقال هویت، آداب، افتخار و خلاقیت.
اما آنچه در این جشنواره‌ها دیده‌ایم، چیزی جز کپی‌کاری، بی‌نظمی، نارضایتی غرفه‌داران، ترافیک بی‌دلیل، خدمات غیربهداشتی و سطحی‌نگری نیست.
کجای این‌ها فاخر است؟
کدام بخش از این نمایش‌ها نماینده فرهنگ ساری و مازندران است؟
چرا نباید هر سال شاهد ارتقای کیفیت و محتوا باشیم؟ چرا هر بار، سطح این برنامه‌ها تنزل پیدا می‌کند؟ چرا مشاوره‌ای از متخصصان حوزه فرهنگ، جامعه‌شناسی، رسانه و هنر گرفته نمی‌شود؟ چرا همه چیز این‌قدر شخصی و سلیقه‌ای پیش می‌رود؟
مدیریت شهری، نه بنگاه شادی‌سازی بی‌هویت
شهردار محترم! مدیریت فرهنگی، دکور نیست. ویترین نیست. با چند کنسرت سطح پایین و چند فودتراک در میدان شهرداری، کار فرهنگی انجام نمی‌شود. مدیریت فرهنگی یعنی ساخت "احساس تعلق"، "افتخار به شهر"، و "نشاط پایدار".
نه ایجاد ساعاتی از شلوغی و ترافیک بی‌دلیل برای چند فالوئر اینستاگرامی!
پیشنهاد یا هشدار؟
شما هنوز فرصت دارید. ساری شهری زنده است، مردمی فرهنگ‌دوست و هنرمند دارد. از ظرفیت نخبگان و دانشگاهیان استفاده کنید. پای هنرمندان مستقل را به میدان باز کنید. برنامه‌ریزی را تخصصی و ساختارمند کنید. از کارهای سطحی فاصله بگیرید. وگرنه تاریخ مدیریت شهری این دوره، به‌جای اینکه با "شادی" به یاد آورده شود، با "تمسخر" و "حیف‌ومیل فرهنگی" به یاد خواهد ماند.
آقای احمدی!
اگر توان جهش فرهنگی ندارید، لااقل جشن‌ها را این‌گونه غم‌انگیز نکنید! مردم ساری شادی می‌خواهند، اما شادیِ هویت‌مند، فرهنگی، انسانی و فاخر، نه یک نمایش سطحی و رانت‌محور!
اگر نمی‌توانید بهتر برگزار کنید، لااقل به نام فرهنگ، بی‌فرهنگی نکنید!
محمود احمدی
مدیرمسئول