حجت الاسلام والمسلمین مسعود عالی، سخنران مذهبی، درمورد ویژگی‌های برجسته و مقام و منزلت حضرت سیدالشهداء (ع) بیان کرد: سرّ کار وجود مقدس حضرت اباعبدالله الحسین (ع) و خاندان و اصحاب ایشان این بود که در روز عاشورا، بزرگ‌ترین مصیبت را به بزرگ‌ترین فرصت تبدیل کرده و در دلِ بلا، بندگی کردند؛ به طوری که حتی کوچک‌ترین فرد اصحاب امام حسین (ع) در بلا و اسارت، یک کلمه یا عمل خلاف رضای خداوند متعال بیان نکردند و انجام ندادند. بنابراین، در رنج و سختی بندگی کردن هنر است نه این که در عافیت نشستن و ذکر گفتن. 

به گفته این سخنران مذهبی، پروردگار عالم دیدند که امام حسین (ع)، یاران و اصحابشان این چنین بودند تا جایی که حضرت اباعبدالله الحسین علیهم السلام در شب عاشورا با وجود شروع شدن بلا، آن چنان خداوند متعال را شکر کردند که فرمودند: خداوندا بر خوشی و ناخوشی ات شکر.

 امام حسین علیهم السلام با وجود این که در اوج بلا و در گودال قتلگاه هم، هر آن چه داشتند در راه خداوند دادند باز هم فرمودند: خداوندا به رضای شما راضی هستم و ذره‌ای گلایه ندارم.

 یا غیاث المستغیثین!‌ای پروردگاری که دست بیچاره‌ها را می‌گیرید و فریادرسِ بیچاره‌ها هستید. من بیچاره و زمین خورده تو هستم. تا این جا شما من را آوردید و از این جا به بعد هم، شما باید من را ببرید.

حجت الاسلام عالی مطرح کرد: این بندگی است و به همین دلیل، پروردگار عالم بزرگ‌ترین بلا و مصیبت را به بزرگ‌ترین فرصت تبدیل می‌کنند و حضرت اباعبدالله الحسین علیهم السلام و خاندان و یارانشان، بالاترین قرب و مقام را بدست می‌آورند. 

پروردگار مهربان برای امام حسین (ع) به پاس بندگی خاضعانه و شهادتشان، ویژگی‌هایی برای ایشان قائل شدند که برای هیچ یک از معصومین علیهم السلام نیست. چون امامان پس از امام حسین (ع) از ذریه و فرزندان حضرت سیدالشهداء (ع) هستند. یعنی گویی دنباله کار حضرت اباعبدالله الحسین علیهم السلام که شاید ناتمام مانده است را امامان بعدی باید تمام کنند تا زمانی که حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف حکومت پروردگار متعال و دینی را بر جهان مستقر کنند و کاری که حضرت اباعبدالله الحسین علیهم السلام می‌خواستند انجام بدهند را حضرت مهدی (عج) به اتمام و فعلیت برسانند. 

او افزود: تربت امام حسین (ع) به دلیل عظمت ایشان شفا شد تا جایی که اگر خاک مرقد مطهر پیامبر اکرم صل الله علیه و آله خورده شود جایز نیست، اما شفاء در تربت سیدالشهداء علیهم السلام است و باعث امنیت می‌شود و اگر کسی زیر قبه حضرت اباعبدالله الحسین (ع) دعا کند مستجاب است و بعضی از معصومین علیهم السلام نائب می‌فرستادند؛ به طوری که امام هادی (ع) دچار بیماری شدند و ابوهاشم جعفری را به کربلا فرستادند تا در آن جا دعا کنند و ابوهاشم به حضرت (ع) گفت: آقا شما حجت خداوند متعال هستید. چه لزومی هست که من به کربلا بروم و زیارت کنم؟ که امام هادی (ع) فرمودند: خداوند متعال، محل‌هایی دارند که دوست دارند حق آن محل‌ها به جا آورده شود و به همین دلیل، پروردگار عالم دوست دارند که زیر قبه امام حسین علیهم السلام دعا خوانده شده و حق آن به جا آورده شود. بنابراین، به آن جا برو و برای من دعا کن. 

اَلسَّلاَمُ عَلَى مَنْ أَطَاعَ اَللَّهَ فِی سِرِّهِ وَ عَلاَنِیَتِهِ اَلسَّلاَمُ عَلَى مَنْ جَعَلَ اَللَّهُ اَلشِّفَاءَ فِی تُرْبَتِهِ اَلسَّلاَمُ عَلَى مَنِ اَلْإِجَابَةُ تَحْتَ قُبَّتِهِ اَلسَّلاَمُ عَلَى مَنِ اَلْأَئِمَّةُ مِنْ ذُرِّیَّتِهِ.

سلام بر آن کسى که در نهان و آشکار خدا را اطاعت نمود، سلام بر آن کسى که خداوند شفا را در خاک قبر او قرار داد، سلام بر آن کسى که (محلِ) اجابت دعا در زیر بارگاه اوست، سلام بر آن کسى که امامان از نسل او هستند.