خانم زمانی، نماینده محترم مردم شریف ساری و میاندرود، اخیراً در تریبون رسمی مجلس شورای اسلامی اظهار داشتند که «بخش چهاردانگه بیش از ۱۵ سال است میزبان زباله مازندران بوده» و در ادامه از رئیس سازمان محیط زیست خواستند جلوی احداث کارخانه زغال‌شویی در شهرک صنعتی کیاسر را بگیرد.
اما واقعاً سوال این‌جاست: با کدام منطق علمی و کدام دانش تخصصی چنین اظهاراتی از تریبون ملی بیان می‌شود؟ چه کسانی پشت این تصمیمات ایستاده‌اند که به اسم دلسوزی برای چهاردانگه، سال‌هاست عقلانیت زیست‌محیطی را قربانی منافع پنهان و هیاهوی سیاسی کرده‌اند؟
جای تأسف دارد که برخی از مسئولان، بدون استناد به نظرات کارشناسان محیط‌زیست و بدون داشتن اطلاعات دقیق، جایگاه یک منطقه استاندارد دفن زباله را به چالش می‌کشند. محل دفن زباله در چهاردانگه طبق گزارش‌ها و نظرات تخصصی، یکی از بهترین و استانداردترین نقاط شمال کشور برای دفن اصولی زباله است؛ تنها ایراد آن، نزدیکی نسبی به جاده و بُعد بصری موضوع بوده که با کمی مدیریت می‌شد رفع شود.
اما ناگهان، برخی تصمیم‌سازان «در اقدامی مشکوک» این سایت را تعطیل کردند. چرا؟ با چه دلایلی؟ و مهم‌تر از آن: چه کسانی از انتقال زباله ساری به استان دیگر سود بردند؟ آیا خانم نماینده در جایگاه نظارتی خود پیگیر این موضوع شدند؟ مگر نه اینکه شهرداری ساری هر ماه هزینه هنگفتی برای انتقال زباله به مکان‌های نامشخص پرداخت می‌کند؟ این هزینه از جیب مردم پرداخت می‌شود یا از منافع شخصی برخی افراد؟!
حال در کمال تعجب، همان کسانی که چشم خود را بر واقعیت دفن زباله بسته‌اند، حالا نسبت به احداث کارخانه زغال‌شویی در شهرک صنعتی (نه در جنگل، نه در منطقه حفاظت‌شده، بلکه در محدوده قانونی شهرک صنعتی که تمام جوانب زیست محیطی در این منطقه لحاظ شده است) اعتراض می‌کنند! کارخانه‌ای که سرمایه‌گذار آن طبق اعلام رسمی، تمام الزامات زیست‌محیطی را رعایت کرده و بخشی از ساخت آن نیز انجام شده است. با این حال بهتر است در خصوص ساز و کار احداث این کارخانه و فرآیند آن و راستی آزمایی ادعای سرمایه گذار بیشتر بررسی کرد.
اگر قرار باشد توسعه استان قربانی اظهارات احساسی، سیاسی‌کاری یا ناآگاهی شود، باید فاتحه سرمایه‌گذاری در مازندران را خواند.
خانم زمانی! شما نماینده مردم هستید، نه نماینده شعارهای پوپولیستی. از شما انتظار می‌رود با تکیه بر نظر کارشناسان واقعی، نه هیاهوی رسانه‌ای یا مشاوره‌های ناپخته، موضع‌گیری کنید.
جالب‌تر آن‌که در همین چهاردانگه، مطالبه‌های واقعی و حیاتی دیگری سال‌هاست روی زمین مانده است: این منطقه هنوز یک بیمارستان ندارد! مردمی که سال‌ها میزبان زباله سراسر استان بوده‌اند، برای ساده‌ترین خدمات درمانی باید صدها کیلومتر جاده کوهستانی را طی کنند.
آیا بهتر نبود خانم نماینده به‌جای دخالت در پروژه‌هایی با مجوزهای رسمی و کارشناسی، پیگیر احداث بیمارستان، تقویت زیرساخت‌های بهداشت و درمان، و تجهیز مراکز پزشکی در منطقه چهاردانگه می‌بودند؟ و اگر چنانچه اقدام قابل ملموسی در این خصوص انجام داده اند اعلام کنند.
از سوی دیگر، جاده ساری به کیاسر یکی از طولانی‌ترین و پرترددترین جاده‌های کوهستانی کشور است که هنوز چهاربانده نشده است. تصادف‌ها، مشکلات تردد، و خطرات جاده‌ای، همه مطالبه‌های فوری مردم این منطقه است که سال‌هاست در کشوی فراموشی مسئولان خاک می‌خورند.
و مگر نه اینکه چهاردانگه به‌عنوان یکی از بکرترین و بی‌نظیرترین مناطق گردشگری ایران شناخته می‌شود؟ مناطق بکر و کوه‌های چشم‌نواز، جنگل‌های ناب، و هوایی پاک که می‌تواند به قطب طبیعت‌گردی ایران تبدیل شود. اما زیرساخت‌های گردشگری، حمل‌ونقل، اقامت و تبلیغات آن، در چه وضعیتی است؟
خانم زمانی گرامی! اگر واقعاً دغدغه چهاردانگه را دارید، به‌جای طرح اظهارات غیرکارشناسی، در زمینه توسعه درمان، جاده‌سازی، و گردشگری این منطقه برنامه دهید، طرح و سرمایه گذار بیاورید و پیگیری کنید. تریبون مجلس جایگاه تخریب طرح‌های توسعه‌ای نیست؛ سکویی است برای ارائه راه‌حل، نه سنگ‌اندازی.
محمود احمدی
مدیرمسئول