بر اساس آموزه های علوی، مؤمنان نه بی باک اند و نه ترسو، بلکه بین دو گزینه شجاعت و احتیاط قدم می گیرند و هرگز فراتر از شجاعت که بی باکی است و نیز فروتر از احتیاط که ترس است، قدم نمی گذارند!
جنگ، عرصه میدان داری شجاعان است، زیرا ترسوها جنگ و کلا” امتحانات سخت را به انحراف کشانده و بجای عزت، ذلت درو می کنند!
وقتی علیرغم همه بازدارندگی ها بین دو یا چند کشور جنگ شروع می شود، زیباترین واکنش، دفاع از تمامیت ارضی و مقابله به مثل قاطع با کشور یا کشورهای متجاوز است و در چنین شرایطی با توجه به عملیات های روانی و التهاب های ناشی از عملیات های نظامی مثل بمباران ها و ادامه تهدیدها، تنها شجاعان می توانند بحرانها را مدیریت کرده و اوضاع روانی جامعه را مهار کرده و تعادل های از دست رفته روانی، اجتماعی، اقتصادی و حتی نظامی را به مدار برگردانند.
شرایط جنگی، توانمندان خاص خود را طلب می کند و تأکیدا” باید گفت که جای عرض اندام ترسوها و محافظه کاران بزدل نیست و نقش آفرینی های منفی و تشویش های زبانی و قلمی این افراد در زمان صلح و یا جنگ سرد را فعلا” به حالت تعلیق برده و تکلیفشان در صورت ادامه تنش آفرینی روانی و اجتماعی و سیاسی روشن خواهد شد.
ترسوها با هزاران توجیه، فراهم کننده تعویق و تعلیق عملیات انتقامی وعده صادق ۳ شده بودند و زمینه های تشجیع و جسارتهای بعدی دشمن را فراهم کردند و در ادامه نظام جمهوری اسلامی را با اینکه در برجام، خسارت محض را تجربه کرد، مجددا” وادار به پذیرش مذاکره بی سرانجام با امریکا کردند تا مصداق بارز این حقیقت تلخ باشند که متأسفانه از یک سوراخ دو بار گزیده شدیم!
ترسوها در نهایت سازش را بر چالش با زورگوها و قلدرهای نظام سلطه جهانی ترجیح می دهند و از ذلت ها و صلح تحمیلی ابایی ندارند!
ترسوها امنیت را در اقتدار خود جستجو نمی کنند، بلکه آن را از ابرقدرتها گدایی می کنند و غافل از اینکه وامداری از نظام سلطه، همواره شکننده بوده و راه به جایی نمی برد!
امنیتی که کشورهای حوزه جنوبی خلیج فارس آن را از امریکا و حتی اسرائیل گدایی کرده و بابت تأمین هزینه های سنگینش به گاوهای شیرده مبدل شده و علاوه بر دادن پایگاهها و امضای توافق های تحمیلی، همواره باید مترصد رقصیدن برای آنها با هر آهنگی باشند و این قصه نه تنها پایانی ندارد، بلکه سر دراز دارد!
بی جهت نیست که هم در متون اسلامی و هم در قانون اساسی نظام جمهوری اسلامی، شجاعت یکی از شروط اصلی رهبری نظام می باشد.
رهبری که فرماندهی کل قوا و سیاست گذاری نهایی خارجی، نظامی، امنیتی و فرهنگی کشور را عهده دار بوده و زاویه نگاه ایشان، سرنوشت یک کشور و ملت را رقم خواهد زد.
خوشبختانه مردم ما نیز در طول ۴۶ سال گذشته نشان داده اند که همواره مطالبه گر مواضع و اقدامات شجاعانه در مواجهه و مقابله با دشمنان خارجی بوده و هرگز تن به ذلت نداده و داوطلبانه تاوان این عزت خواهی ها و حق طلبی ها را پرداخته اند و تحریم های فلج کننده و تهدیدها و جنگ های گذشته مثالهای بارز این ادعاهایند.
شعارهای عزت مندانه ی موشک جواب موشک و جنگ جنگ تا پیروزی را از دفاع مقدس به ارث برده ایم و ایستادگی قاطع و شجاعانه امروزمان مقابل اسرائیل و امریکا را مرهون و وامدار همان دفاع مقدس بوده که خود آن تبعیت از شعار محوری هیهات منالذله امام حسین(ع) در نهضت عاشوراست!
سردار دلها حاج قاسم عزیز ما را ملت امام حسین(ع) معرفی کرده و شعار محوری محرم امسال نیز “ ایران حسین، تا ابد پیروز است” می باشد و این نشان می دهد که در فصل تقابل، تصمیمات مهم باید به عهده شجاعت پیشگان حسینی مرام باشد و نباید به نام دیپلماسی و یا عقلانیت سیاسی، ابوموسی اشعری های ساده لوح و ترسو را جایگزین مالک اشترهای زیرک و شجاع کنیم که در آن صورت، باید فاتحه دستاوردهای امام و شهدا را خواند، همانگونه که عمروعاص این سرنوشت را برای حکومت علوی رقم زد، تکرار آن در فضای وارونه و غبارگرفته مجازی بعید نخواهد بود.
درود بر کسانی که در حمایت از مواضع شجاعانه و انقلابی امامین انقلاب همواره این شعارها را سر داده اند که:
ما اهل کوفه نیستیم، علی تنها بماند
حسین حسین شعار ماست
شهادت افتخار ماست
می جنگیم می میریم سازش نمی پذیریم
یادمان باشد که رهبر معظم انقلاب تأکید دارند که هرگونه عقب نشینی غیرتاکتیکی در هر جبهه ای، عذاب الهی را در پی دارد.
فلذا بالاترین دستاورد عبور از جنگ تحمیلی، عدم پذیرش صلح تحمیلی است و اگر قرار است توافقی صورت پذیرد، باید عزت مندانه بوده و بازدارندگی اش به اندازه ای باشد که دشمن هرگز خیال تکرار چنین غلط های زیادی را هم از سرش عبور ندهد!
صادقعلی رنجبر-مدرس دانشگاه
سوم تیر۱۴۰۴