افشای ابعاد نگران‌کننده‌ای از وضعیت تولید و تزریق پلاکت در پایگاه‌های انتقال خون مازندران، هشداری جدی برای سلامت عمومی مردم این استان است. بر اساس شنیده ها و بررسی‌ها، گزارش‌های برخی افراد و بازخوردهای برخی افراد صاحب نظر، زنگ خطر را به صدا درآورده‌اند: گفته می شود برخی پلاکت‌های تولیدی فاقد استانداردهای لازم برای استفاده درمانی هستند؛ مایعی که باید جان‌بخش باشد، گاه به مایعی بی‌اثر و میزان بیش از حد مجاز پلاک های پلاکتی و عوامل ترومبوتیک و التهابیو فاقد کارایی درمانی تبدیل شده است.
تزریق اینگونه فرآورده های بی کیفیت از یک طرف سبب تحمیل عوارض جانبی ناخواسته به بیماران دریافت کننده فرآورده های خونی و از طرفی اسباب تحمیل خسارت های غیرقابل جبران بر بیت المال و اهداکنندگان و کارکنان سازمان خواهد شد که تبعات اقتصادی ، اجتماعی ، بهداشتی و امنیتی اسفناکی را در پی خواهند داشت
این موضوع اگر صحت داشته باشد، نه فقط یک ضعف اجرایی یا خطای فنی، بلکه یک فاجعه تمام‌عیار سلامت عمومی و نقض آشکار حقوق بیماران است؛ خط قرمزی که هیچ مسئول، پزشک یا رسانه‌ای نباید نسبت به آن سکوت کند.
وقتی جان بیماران دست‌مایه بی‌کفایتی می‌شود
انتقال خون، نه یک دستگاه معمولی، بلکه نهاد پشتیبان حیات هزاران بیمار خاص، جراحی، سرطانی، هموفیلی و تالاسمی در مازندران است. کوچک‌ترین خطا در آن، می‌تواند به قیمت جان انسان تمام شود.
اما آیا مجموعه‌ای که باید نماد اطمینان و سلامت باشد، خود دچار بحران کارآمدی، ضعف نظارت، و مدیریت ناکارآمد شده است؟ آیا لابی‌گری‌های سیاسی و فشارهای پشت‌پرده، مانع از اصلاح این وضعیت شده‌اند؟
مسئولیت با کیست؟ پاسخ با کیست؟
ما پیش‌تر نیز در رسانه خود، از عملکرد ضعیف و انتقادات فراگیر نسبت به مدیریت فعلی انتقال خون مازندران نوشتیم. متأسفانه نه تنها پاسخی داده نشد، بلکه با حمایت‌های مشکوک و بی‌پاسخ، وضعیت به مراتب وخیم‌تر شد.
اکنون نیز مسئولیت این وضعیت بر دوش کسانی است که نه فقط در جایگاه اجرایی یا مدیریتی، بلکه به عنوان متخصصین پزشکی باید حساس‌ترین وظیفه‌شان، پاسداری از سلامت عمومی باشد.
دکتر باقرزاده، نماینده مردم شریف بابلسر و فریدونکنار، پزشک متخصص و حامی علنی مدیر فعلی انتقال خون مازندران است. حمایت ایشان، در حالی‌که جامعه پزشکی و افکار عمومی خواهان تغییرند، سؤالات جدی درباره دلایل آن مطرح می‌کند.
استاندار مازندران نیز به عنوان عالی‌ترین مقام اجرایی استان و فردی با سابقه پزشکی، نمی‌تواند نسبت به این هشدارها بی‌تفاوت باشد. آیا سلامت مردم، از اولویت‌های جدی تصمیم‌گیران استان نیست؟
وزارت بهداشت و سازمان انتقال خون پاسخ بدهند
وزارت بهداشت و سازمان انتقال خون کشور به‌عنوان نهادهای بالادستی، وظیفه دارند فوراً به این موضوع ورود کنند. آیا گزارش‌هایی که از کیفیت نازل فرآورده‌های خونی در مازندران به گوش می‌رسد، به اطلاع مسئولان بالاتر رسیده یا مسکوت مانده است؟
اگر چنین مشکلاتی در استان دیگری رخ می‌داد، آیا واکنش‌ها تا این حد کند و بی‌اثر بود؟ آیا سلامت مازندرانی‌ها باید در اولویت دوم قرار گیرد؟
از حقوق بیماران تا وظیفه نهادهای نظارتی
انتقال پلاکت بی‌اثر، چیزی شبیه به تزریق سرم نمکی است؛ درمانی که هیچ درمانی نیست. این یعنی نقض آشکار اصل عدالت درمانی و بازی با جان بیمارانی که نه انتخابی دارند و نه صدایی.
کجای قانون اجازه می‌دهد تا یک مدیر بدون نظارت، بدون پاسخگویی، و با پشت‌گرمی به حمایت‌های سیاسی، سلامت هزاران بیمار را در معرض خطر قرار دهد؟
کجای قانون مطبوعات یا اخلاق حرفه‌ای اجازه می‌دهد که رسانه‌ها سکوت کنند در برابر چنین فجایعی؟ سکوت ما، یعنی تأیید غیرمستقیم آن‌چه در حال وقوع است.
ما مطالبه‌گر هستیم
✅ ما به عنوان یک رسانه مستقل، نه دنبال تسویه‌حساب شخصی هستیم و نه مایل به سیاه‌نمایی. ما فقط صدای کسانی هستیم که صدایشان شنیده نمی‌شود. بیمارانی که قربانی سهل‌انگاری، فساد، ناکارآمدی یا بی‌مسئولیتی‌اند.
✅ ما از نهادهای نظارتی مانند سازمان بازرسی کل کشور، دیوان محاسبات، سازمان نظام پزشکی، وزارت اطلاعات و رسانه‌ها می‌خواهیم بی‌درنگ وارد عمل شوند و تحقیقات جامع، میدانی و شفاف انجام دهند.
✅ ما خواهان پاسخ رسمی وزارت بهداشت، سازمان انتقال خون، استانداری مازندران و نماینده محترم مجلس هستیم. مردم منتظر شفاف‌سازی‌اند، نه توجیه و لاپوشانی.
پایان کلام، آغاز مطالبه
آقایان مسئول! با سلامت مردم نمی‌توان مصالحه کرد. سکوت امروز، یعنی فاجعه فردا. اگر شما صدای ما را نشنوید، ما صدای مردم را به همه جا می‌رسانیم.
محمود احمدی
مدیرمسئول