در حالی که گفته می شود قرارداد مدیریت ورزشگاه شهدای ساری به اتمام رسیده، سید ذوالفقار شریفی، عضو شورای شهر ساری، همچنان این مجموعه را در اختیار خود دارد و برای اجازه استفاده از آن مبلغ ۲۰ میلیون تومان درخواست می‌کند؛ اتفاقی که علاوه بر نقض شفافیت و قانون، فوتبال و ورزش شهر را تحت تأثیر قرار داده و دستگاه‌های نظارتی را ملزم به ورود فوری می‌کند.
در شهر ساری، ورزش و مدیریت شهری دو حوزه‌ای هستند که معمولاً باید دست در دست هم حرکت کنند تا جوانان و ورزشکاران شهر فرصت رشد و فعالیت سالم داشته باشند. اما گاهی مشاهده می‌شود که قدرت شخصی برخی اعضای شورا و مسئولان سابق هیات‌ها، به گروگان گرفتن زیرساخت‌های ورزشی و حتی فعالیت‌های بانوان و تیم‌های باشگاهی منجر می‌شود. نمونه اخیر این رفتار، عملکرد سید ذوالفقار شریفی، عضو شورای شهر ساری است که طی ماه‌های اخیر حواشی متعددی در حوزه کشتی و فوتبال ایجاد کرده است.
بر اساس اظهارات تعدادی از ورزشکاران و مربیان محلی، با پایان قرارداد رسمی مدیریت ورزشگاه شهدای ساری، آقای شریفی همچنان این ورزشگاه را در اختیار خود نگه داشته و از کسانی که قصد استفاده از این مجموعه را دارند، مبلغی معادل ۲۰ میلیون تومان مطالبه می‌کند. این اقدام علاوه بر نقض قوانین اداره ورزش و جوانان، تصویر نادرستی از شفافیت و عدالت در دسترسی به امکانات ورزشی ارائه می‌دهد.
سابقه مدیریتی او در حوزه تیم داری باشگاه شهدای ساری نیز با جنجال‌ها و حاشیه‌های متعدد همراه بوده است. هرچند در متن این یادداشت صرفاً به این موضوع به‌صورت گذرا اشاره می‌شود، اما روشن است که مدیریت نامطلوب و شخصی‌سازی قدرت، ورزش شهر را در شرایط بلاتکلیفی و آسیب‌پذیری قرار می‌دهد.
اقدامات اخیر شریفی در جریان مسابقات کشتی هفته گذشته نیز نشان داد که تعاملات وی با ورزشکاران و مربیان، به جای ایجاد فضای سالم و رقابت حرفه‌ای، به نزاع و درگیری کشیده شده است. حضور خود او در این حوادث، نگرانی‌های زیادی برای خانواده‌ها و ورزشکاران ایجاد کرده و اعتماد عمومی به هیات‌ها و مدیریت شهری در حوزه ورزش را تضعیف کرده است.
این وضعیت پرسش‌های جدی درباره نظارت و عملکرد نهادهای ذی‌ربط ایجاد می‌کند. چگونه ممکن است یک عضو شورای شهر و رئیس سابق هیات ورزشی، با تکیه بر جایگاه خود، یک زیرساخت عمومی را به صورت شخصی مدیریت و بهره‌برداری کند؟ چرا دستگاه‌های اجرایی مرتبط از جمله اداره کل ورزش و جوانان، شورای شهر و حتی نهادهای قضایی وارد عمل نشده‌اند؟
بررسی قوانین و مقررات اداره ورزش و جوانان، به‌وضوح نشان می‌دهد که مدیریت ورزشگاه‌ها و هیات‌ها نباید به شکل شخصی یا درآمدزایی غیرمجاز انجام شود. هرگونه مطالبه وجه از ورزشکاران و تیم‌ها برای دسترسی به اماکن عمومی، مصداق سوءاستفاده از قدرت و نقض قوانین است.
با توجه به این وقایع، ضرورت ورود فوری دستگاه‌های نظارتی و قضایی بیش از هر زمان دیگری احساس می‌شود. انتظار می‌رود:
- دادستان محترم ساری و مراجع قضایی مرتبط، پرونده این اقدام را بررسی و برخورد قانونی انجام دهند.
- اداره کل ورزش و جوانان مازندران نسبت به پایان دوره مدیریت و تحویل ورزشگاه به بهره‌برداران قانونی اقدام کند.
- شورای شهر ساری نسبت به اعمال نظارت و شفاف‌سازی در عملکرد اعضای شورا و هیات‌ها اقدام نماید.
- استاندار مازندران و سایر نهادهای اجرایی مرتبط، با جدیت بر رعایت عدالت در دسترسی به زیرساخت‌های عمومی و جلوگیری از سوءاستفاده‌های شخصی نظارت کنند.
بدیهی است که نقض قوانین و سوءاستفاده از قدرت نه تنها ورزش شهر را فلج می‌کند، بلکه به اعتماد عمومی نیز لطمه می‌زند. شهروندان، ورزشکاران و خانواده‌ها حق دارند از اماکن عمومی و منابع ورزشی به شکل عادلانه و قانونی بهره‌مند شوند و هیچ فردی نباید خودسرانه این فضاها را به گروگان بگیرد.
یادداشت حاضر، صرفاً تمرکز بر عملکرد سید ذوالفقار شریفی دارد و با استناد به اظهارات مستند ورزشکاران و مربیان، خواستار پیگیری فوری از سوی همه نهادهای مسئول است. سکوت یا مماشات در برابر چنین رفتارهایی، پیام روشنی به جامعه می‌دهد: قدرت، ابزار کسب منفعت شخصی است و هیچ قانونی در مسیر آن اعمال نمی‌شود.
عملکرد اخیر شریفی نمونه‌ای آشکار از نقض شفافیت، سوءاستفاده از قدرت و آسیب به ورزش ساری است. این یادداشت، رسانه‌ای شدن این واقعیت و مطالبه‌گری جدی از دستگاه‌های نظارتی، اجرایی و قضایی را هدف قرار داده است تا ورزشکاران و شهروندان حق خود را بازپس گیرند و دیگر شاهد چنین رفتارهایی نباشیم.
محمود احمدی
صاحب امتیاز و مدیرمسئول