در سایه محاصره‌ای که گذرگاه‌ها را بسته و کمک‌های انسانی را بلوکه کرده، زمستان نوار غزه به صحنه‌ای از یک تراژدی خاموش بدل شده است؛ جایی که سرمای استخوان‌سوز نه صرفاً یک پدیده جوی، بلکه سلاحی هدفمند در دست رژیم اشغالگر صهیونیستی است تا فشار بر ملت مقاوم فلسطین را دوچندان کند.

سرمای پنهان، جنایت آشکار

شهادت دل‌خراش سعید اسعد عابدین، نوزاد یک‌ماهه‌ای که در خان‌یونس بر اثر هیپوترمی جان باخت، تنها یکی از ۱۳ قربانی ثبت‌شده سرما در هفته‌های اخیر است، اما این آمار سرد، عمق فاجعه‌ای را پنهان می‌کند که با پیش‌بینی بارش‌های سنگین تا ۱۵۰ میلی‌متر و باد‌های تند، می‌تواند به موجی از مرگ‌های دسته‌جمعی منجر شود.

این وضعیت که پزشکان غزه آن را بحرانی بی‌سابقه توصیف می‌کنند، مستقیماً ناشی از سیاست‌های رژیم صهیونیستی در جلوگیری از ورود صد‌ها هزار چادر و خانه سیار است؛ سیاستی که نقض فاحش توافق آتش‌بس را نشان می‌دهد و مسئولیت هر مرگ ناشی از سرما را بر دوش اشغالگران می‌گذارد.

چادر‌های مرگ در باتلاق زمستان

آنچه اردوگاه‌های آوارگی غزه نامیده می‌شود، در واقع شبکه‌ای از تله‌های طبیعی-انسانی است که بیش از یک‌چهارم میلیون خانواده را در خود گرفتار کرده؛ چادر‌هایی فرسوده و نازک که با اولین بارش‌های زمستانی به مخازن آب و گل تبدیل می‌شوند و هیچ مانعی در برابر نفوذ رطوبت و باد‌های سوزان نیستند. تصاویر منتشرشده از این اردوگاه‌ها، صحنه‌هایی هولناک را به نمایش می‌گذارند: مادرانی که کودکان خیس و لرزان را در آغوش کشیده‌اند، پدرانی که تمام شب را برای تخلیه آب از چادر‌ها تقلا می‌کنند، و کودکانی که تشک‌های غرق‌شده را بر سر حمل می‌کنند تا شاید لحظه‌ای خشک بمانند.

دفاع مدنی غزه از دریافت هزاران درخواست کمک در روز‌های طوفانی خبر می‌دهد، اما سیستم خدمات‌رسانی ویران‌شده پس از ماه‌ها تجاوز، قادر به پاسخگویی نیست؛ واقعیتی که نشان می‌دهد چگونه رژیم صهیونیستی با بستن گذرگاه‌ها، آوارگان را عمداً در معرض عناصر خشن طبیعت قرار داده تا رنج‌شان را به اوج برساند.

نسل‌کشی با چهره‌ای جدید: از بمب تا برودت

اگر در ماه‌های گذشته، بمباران‌های وحشیانه رژیم صهیونیستی جان بیش از ۷۰ هزار فلسطینی را گرفت، امروز همان رژیم با ابزار‌های غیرمستقیم، اما به همان اندازه مرگبار عمل می‌کند: محاصره‌ای که ورود وسایل گرمایشی، دارو و سرپناه را ممنوع کرده و سرما را به قاتلی خاموش تبدیل نموده است.

پزشکان بیمارستان‌های الشفا و ناصر تأکید دارند که کمبود بیش از نیمی از دارو‌های ضروری، همراه با شیوع بیماری‌های تنفسی در محیط‌های مرطوب چادرها، کودکان را به قربانیان اصلی این مرحله از جنایت تبدیل کرده است. سازمان‌های بین‌المللی، از جمله آژانس امدادرسانی سازمان ملل (آنروا)، بار‌ها نسبت به خطر یخ‌زدن نوزادان هشدار داده‌اند و گزارش‌های اخیر خبرگزاری‌های خارجی نیز این وضعیت را «فاجعه انسانی در حال تشدید» توصیف کرده‌اند؛ اما سکوت عملی جامعه جهانی، به ویژه دولت‌های غربی حامی رژیم اشغالگر، این جنایت را تسهیل می‌کند و آینده‌ای تاریک‌تر را برای غزه ترسیم می‌نماید.

آینده‌ای زیر سایه محاصره و سرما

با تداوم این وضعیت و پیش‌رو بودن ماه‌های سردتر زمستان، احتمال افزایش تصاعدی تلفات غیرمستقیم – از سرما، بیماری و سوءتغذیه – بیش از پیش جدی است؛ فاجعه‌ای که می‌تواند آمار کلی شهدا و مجروحان پس از طوفان الاقصی را به ارقامی فراتر از تصور برساند. مقاومت مردم غزه در برابر این همه ظلم و ایستادگی‌شان در چادر‌های خیس، نمادی از عزت و پایداری است، اما پایان این تراژدی نیازمند فشار واقعی بین‌المللی بر رژیم صهیونیستی برای بازگشایی کامل گذرگاه‌ها و اجازه ورود کمک‌های فوری است.

تا زمانی که محاصره ادامه یابد، هر بارش باران و هر نسیم سرد، نه تنها آب و گل ب