باشگاه استقلال یک میلیون دلار برای رضایتنامه بازیکنی پرداخت کرد که فقط ۳ ماه از اعتبار قراردادش باقی مانده است.

در فوتبال دنیا رایج است، بازیکنانش که وارد ۶ ماه پایانی قراردادشان می‌شوند، می‌توانند با تیم‌های دیگر بدون رضایت باشگاه فعلی مذاکره کنند و حتی قرارداد جدید امضا کنند. حتی باشگاه رئال مادرید به تازگی پا را فراتر گذاشته و با بازیکنانی که یک سال از قراردادشان باقی مانده مذاکره و توافق می‌کند که سال بعد به طور رایگان او را جذب کنند. مثل اتفاقی که برای امباپه و آرنولد رخ داده است.

در فوتبال ما پرداخت پول برای رضایتنامه بازیکنان، بدعتی است که یکی دو ساله رواج پیدا کرده و تا پیش از این باشگاه‌ها معمولا برای آزاد شدن بازیکنان تحت قرارداد سایر تیم ها، پول رضایتنامه پرداخت نمی‌کردند. معمولا بازیکنان سعی می‌کردند با قهر کردن، تیم فعلیشان را مجاب به صدور رضایتنامه کنند و یا باشگاه خواهان، منتظر می‌ماند تا قرارداد آن بازیکن به پایان برسد.  

پرداخت پول برای رضایتنامه بازیکنان البته اتفاق خوبی در فوتبال ماست که باعث می‌شود تیم‌های بازیکن ساز و کوچک‌تر هم درامد خوبی کسب کنند. البته مدیران فوتبال ما به دلیل ناآگاهی از شیوه مدیریت ورزشی، پول‌های بی زبان را خرج پرداخت رضایتنامه‌های عجیب و غریب می‌کنند. باشگاه استقلال پیشگام این اتفاق است و مدیران این باشگاه گویا هیچ شناختی از نحوه مدیریت باشگاه‌های بزرگ ندارند. آنها ۲ میلیون دلار برای رضایتنامه سعید سحرخیزان به باشگاه روسی پرداخت کردند. رقمی بسیار سنگین آن هم برای بازیکنی که سابقه حتی یک بازی ملی هم در کارنامه ندارد.

اما عجیب‌تر از آن، پرداخت یک میلیون دلار برای رضایتنامه یاسر آسانی بازیکن آلبانیایی گوانگژو کره جنوبی است. آن هم در حالی که تنها چهار ماه دیگر از قرارداد این بازیکن باقی مانده. استقلالی‌ها پیش از این با آسانی قرارداد بسته بودند و قرار بود در نیم فصل دوم و پس از اتمام قراردادش با باشگاه کره‌ای، راهی تهران شود، اما علی تاجرنیا رئیس هیئت مدیره باشگاه استقلال گفت که با توجه به نیاز ساپینتو به این بازیکن، با باشگاه کره‌ای به توافق رسیدند که او همین هفته به تهران بیاید و به استقلال اضافه شود.

گفته می‌شود مبلغ این توافق یک میلیون دلار است که رقمی بسیار عجیب برای بازیکنی تنها با اعتبار چهار ماهه قرارداد است. آن هم در حالی که ارزش ترانسفرمارکت آسانی حدودا یک میلیون یورو است و تیم‌های خواهان او به طور عادی باید زمانی که چند سال از اعتبار قراردادش باقی مانده چنین رقمی برای رضایتنامه پرداخت کنند نه برای چهار ماه.

پرداخت مبلغ برای رضایتنامه بازیکنی که چهار ماه از قراردادش باقی مانده، اتفاقی است که شاید در فوتبال ایران بتوان آن را دید و بدعت تازه‌ای از مدیریتی ورزشی در جهان محسوب می‌شود که ابداع کننده آن ایرانی‌ها هستند. مدیرانی که دلشان برای ارز‌هایی که به همین راحتی از کشور خارج می‌شود، نمی‌سوزد و در این میان دلال‌ها هم حسابی کاسبی می‌کنند.